สล็อตแตกง่าย เมื่อวันที่ 24 กันยายน คณะลูกขุนใหญ่ของรัฐเคนตักกี้ได้ตัดสินคำตัดสินที่ไม่น่าแปลกใจ: นักฆ่าของ Breonna Taylor จะเป็นอิสระ ความถี่ของการฆ่าแบล็กที่อยู่ในมือของตำรวจไม่ได้ลดความรุนแรงของความเจ็บปวด แต่ทำให้บาดแผลลึกฉันคิดว่าความยุติธรรม – “ความยุติธรรม” บางรูปแบบ แม้จะมีข้อบกพร่อง – อาจเป็นไปได้ หลังจากเสียงโวยวายทั่วโลกและการรวมกลุ่มกันในช่วงซัมเมอร์นี้ ฉันรู้สึกมีความหวัง ผู้คนเดินขบวนตามท้องถนนเสี่ยงต่อสุขภาพเพื่อประกาศว่าชีวิตของ
Black ชีวิตของ Breonna มีความสำคัญ ฉันคิดว่าอาจเป็นไปได้
ที่จะเปลี่ยนระบบนี้ ดังนั้น เมื่อคณะลูกขุนตัดสินค่อนข้างมากว่าชีวิตของหญิงผิวดำอีกคนหนึ่งไม่สมควรได้รับความยุติธรรม ฉันสงสัยว่าฉันผิดไหมที่มีความหวัง
การสังหาร Breonna Taylor และการขาดความยุติธรรมในเวลาต่อมาพูดถึงคุณค่าที่ประเทศนี้มอบให้กับชีวิตของสตรีผิวดำ เมื่อผู้หญิงผิวสีที่ทำงานในแนวหน้าท่ามกลางโรคระบาดสามารถถูกฆ่าตายได้โดยไม่มีผลกระทบ สาวผิวสีอย่างฉันยังมีความหวังอะไรอยู่?
ดังที่นักเขียนVann Newkirkกล่าวว่า: “ระบบไม่สามารถล้มเหลวได้ซึ่งไม่เคยสร้างมาเพื่อปกป้อง” แต่ความหวังต้องการให้คุณยังคงเชื่อมั่นในความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลง
วันนี้ฉันพบความหวังในประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์บอกเราว่าการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่รุนแรงไม่เคยเกิดขึ้นจากระบบ มันถูกส่งโดยผู้คนที่ต่อสู้เพื่อการเปลี่ยนแปลง
ฉันจำประวัติการแยกโรงเรียนและลิตเติ้ลร็อคไนน์ได้ เมื่อ 63 ปีที่แล้ว นักเรียนผิวดำ 9 คนพยายามไปโรงเรียนอย่างสงบ พวกเขากลับพบกับฝูงชนสีขาวขนาดใหญ่ที่ถุยน้ำลาย กรีดร้องและต่อสู้กับการปรากฏตัวของพวกเขา ผู้คนเดินขบวนตามถนนเพื่อให้ประธานาธิบดีดำเนินการ เมื่อเผชิญกับการต่อต้านจากองค์กรในท้องถิ่น ประธานาธิบดีดไวต์ ดี ไอเซนฮาวร์จึงเข้าแทรกแซงในที่สุดโดยกำหนดให้กองทหารของรัฐบาลกลางพาเด็กๆ ไปเรียน
ฉันจำประวัติศาสตร์ของผู้ขับขี่อิสระได้ เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม
พ.ศ. 2504 นักเคลื่อนไหวขาวดำขึ้นรถบัสในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. เพื่อเดินทางไปทางตอนใต้ของสหรัฐอเมริกาเพื่อประท้วงสถานีขนส่งที่แยกจากกัน พวกเขาพบกับความรุนแรงจากตำรวจและผู้ประท้วงผิวขาว เลือดหลั่งไหล รถเมล์ถูกไฟไหม้ ผู้ประท้วงถูกจับกุม คนขับหวาดกลัว แต่การเคลื่อนไหวยังคงดำเนินต่อไป ในฤดูใบไม้ร่วงปี 2504 คณะกรรมการพาณิชยกรรมระหว่างรัฐได้ออกข้อบังคับห้ามไม่ให้มีการแบ่งแยกในสถานีขนส่งระหว่างรัฐ
ฉันจำประวัติศาสตร์การต่อสู้เพื่อสิทธิในการออกเสียง ได้ เมื่อ John Lewis และ Hosea Williams นำการเดินขบวน 600 คนครั้งแรกจาก Selma, Alabama ไปยัง Montgomery แม้ว่าตำรวจจะโจมตีผู้ประท้วงอย่างสันติอย่างรุนแรง ฉันจำการเดินขบวนเพื่อความเป็นปึกแผ่นที่ตามมาซึ่งปะทุไปทั่วสหรัฐอเมริกา และการผ่านกฎหมายว่าด้วยสิทธิในการออกเสียงในปี 2508 ในฤดูร้อนนั้น
และฉันจำประวัติศาสตร์การต่อสู้เพื่อที่อยู่อาศัยที่เป็นธรรมในอเมริกาได้ เป็นการต่อสู้เพื่อห้ามการเลือกปฏิบัติด้านที่อยู่อาศัย (การเช่าและการขาย) ตามเชื้อชาติ ศาสนา หรือเพศ กฎหมายลงนามเมื่อวันที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2511 แต่ก่อนหน้าจะมีการจัดกลุ่ม การโจมตีผู้ชุมนุมที่ไม่รุนแรงอย่างสันติ การต่อสู้ในศาล และการประท้วงในระดับท้องถิ่น
และฉันใคร่ครวญถึงการประท้วงล่าสุดที่ปะทุขึ้นในเดือนมิถุนายน ตามรายงาน Black Lives Matter อาจเป็นการเคลื่อนไหวทางการเมืองครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของสหรัฐฯ โดยมีผู้ประท้วงประมาณ 15-26 ล้านคนทั่วประเทศสหรัฐอเมริกา ผู้คนในประเทศอื่น ๆ อีกอย่างน้อย20 ประเทศได้ประท้วงด้วยความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน อาจไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเสมอไป แต่การประท้วงกำลังมีผล นายกเทศมนตรีนครนิวยอร์กให้คำมั่นที่จะย้ายเงินทุนจากตำรวจไปยังโครงการบริการสังคม อย่างน้อยสามรัฐได้สั่งห้ามไม่ให้ตำรวจใช้การจับกุม นอกจากนี้ การประท้วงยังบีบให้สื่อและโลกวัฒนธรรมต้องคำนึงว่าพวกเขามีส่วนทำให้เกิดการเหยียดผิวอย่างมีโครงสร้างอย่างไร
การต่อสู้เพื่อความยุติธรรมยังไม่ยุติในเดือนมิถุนายน และยังคงดำเนินต่อไปนอกถนน องค์กรต่างๆ เช่น โครงการริเริ่ม Fair Fightกำลังทำงานเพื่อการปฏิรูปการเลือกตั้งและต่อสู้กับการปราบปรามผู้มีสิทธิเลือกตั้ง ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้มั่นใจได้ว่าชุมชนชาวอเมริกันสามารถทำได้ เช่น เลือกทนายความเขตที่จะให้ความสำคัญกับการปฏิรูปตำรวจ จากนั้นก็มีความคิดริเริ่มเช่นBlack Girl Freedom Fund หนึ่งในไม่กี่องค์กรที่สร้างขึ้นเพื่อสาวผิวสีโดยเฉพาะ เป้าหมายของมันคือการต่อสู้เพื่อโลกที่ดีกว่าโดยลงทุนใน “ความไว้วางใจจากสมอง นวัตกรรม สุขภาพ ความปลอดภัย การศึกษา วิสัยทัศน์ทางศิลปะ การวิจัยและความสุขของสาวผิวสีและครอบครัวของพวกเขา”
ดังนั้นสำหรับบรีออนนา สำหรับแซนดราและชื่อที่เราไม่รู้จัก ฉันฝากความหวังไว้กับผู้คน สล็อตแตกง่าย
